അങ്ങനെ ഏഴ് മാസക്കാരനായെന്റെ കുഞ്ചു. മുകളിലും താഴെയും ആയി നാല്‌ പല്ല് വന്നിട്ടുണ്ട്. എല്ലാവര്‍ക്കും പല്ല് വരാന്‍ നേരം വൈകുമ്പോള്‍ ഇവന്‌ നേരത്തേ വന്നു. അമ്മയെ പോലെ ഒരു തീറ്റക്കാരനാകുമെന്നാ തോന്നുന്നേ. എഴുന്നേറ്റ് ഇരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്, പക്ഷേ അങ്ങോട്ട് ആവുന്നില്ല. ഉരുളല്‍ പ്രസ്ഥാനം നിര്‍ത്തി ഇപ്പോ നെഞ്ച് വെച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ട് നീന്തുന്നുണ്ട് ആശാന്‍. ഉറക്കത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ നേരിയ പുരോഗതിയുണ്ട്. ഒരു പന്ത്രണ്ട് മണിയൊക്കെ ആവുമ്പോള്‍ ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്.

കല്യാണി ചേച്ചി ഒരു രക്ഷയുമില്ല. കുട്ടിയെ നോക്കല്‍ ഒഴിച്ച് ബാക്കി എന്ത് പണി ചെയ്യാനും ആള്‍ക്ക് നല്ല ഉത്സാഹമാണ്‌. ഓഫീസില്‍ നിന്ന് ഞാനെത്തിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ "ഹാവൂ ... രക്ഷപ്പെട്ടു" എന്ന ഭാവമാണ്‌. അതിന്‌ ശേഷം കുഞ്ചു കരഞ്ഞാലോ, അലറിയാലോ ഒന്നും, ഞാനീ നാട്ടുകാരിയല്ല എന്ന മട്ടാണ്‌. ഞാന്‍ ചപ്പാത്തിയുണ്ടാക്കാന്‍ നില്‍ക്കുന്ന അര മണിക്കൂര്‍ പോലും കുട്ടിയെ കരയിക്കാതെ നോക്കാന്‍ അതിന്‌ പറ്റുന്നില്ല. ഒറ്റ കൈ കൊണ്ട് ചപ്പാത്തി പരത്താന്‍ വരെ ഞാനിപ്പോ പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞു. :)